Η Λεύκη χαρακτηρίζεται ως Αυτοάνοση πάθηση με Γενετική προδιάθεση, δηλαδή ανήκει σε μια κατηγορία παθήσεων όπου το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού στρέφεται εναντίον του και κατά την οποία περιοχές του δέρματος χάνουν την φυσιολογική τους χρωστική (μελανίνη) και γίνονται λευκές κηλίδες ή πλάκες. Η λατινική ονομασία της Λεύκης είναι ο όρος Vitiligo, που σημαίνει ελάττωμα ή ψεγάδι.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συχνότερα εμφανίζεται σε άτομα 10-30 ετών, ενώ δεν είναι μεταδοτική. Προκαλείται από την προοδευτική απώλεια ή αδρανοποίηση των μελανοκυττάρων που βρίσκονται στο βάθος της επιδερμίδας και που είναι υπεύθυνα για τον χρωματισμό των επιφανειακών κυττάρων της. Έτσι, λόγω της παρουσίας ειδικών αυτοαντισωμάτωνστον ορό των ασθενών, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει κάποια κύτταρα (μελανοκύτταρα) σαν δικά του και τα καταστρέφει. Έτσι, προκαλείται λόγω της έλλειψης των λειτουργικών μελανοκυττάρων, αποχρωματισμός του δέρματος σαν συνέπεια της διακοπής μεταφοράς της μελανίνης προς τα κερατινοκύτταρα που το περιβάλλουν. Εμφανίζεται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως τα χέρια, τα πόδια, στις μασχάλες, γύρω από το στόμα, τα μάτια και τα γεννητικά όργανα, καθώς και σε σημεία τραυματισμού του δέρματος από διάφορες αιτίες (φαινόμενο Koebner).

Η Λεύκη ποικίλλει ως προς την επιφάνεια του δέρματος που προσβάλλεται. Κάποιοι ασθενείς εμφανίζουν λίγες αποχρωματισμένες περιοχές και άλλοι πιο εκτεταμένες, ενώ έχει διαφορετικούς τύπους, όπως:

• Γενικευμένη, που είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος, όταν εμφανίζονται ωχρές κηλίδες σε διάφορα σημεία του σώματος
• Τμηματική, η οποία περιορίζεται στην μία πλευρά του σώματος ή σε μία περιοχή, όπως τα χέρια, ή το πρόσωπο
• Βλεννογόνων που επηρεάζει τους βλεννογόνους του στόματος ή και τα γεννητικά όργανα
• Εστιακή, που είναι ένας σπάνιος τύπος στον οποίο οι ωχρές κηλίδες βρίσκονται σε μια μικρή περιοχή και δεν εξαπλώνονται με ένα συγκεκριμένο μοτίβο μέσα σε ένα έως δύο χρόνια

Συμπτώματα:

Το βασικότερο σύμπτωμα της Λεύκης είναι η εμφάνιση λευκών κηλίδων στην επιδερμίδα, συνηθέστερα στα μάτια, στους βλεννογόνους στο στόμα, ή την μύτη (εξωτερικά και εσωτερικά), εμφάνιση γκρίζας ή λευκής τριχοφυΐας στα μαλλιά, στις βλεφαρίδες και στα γένια, πιθανή αλλαγή στο χρώμα του αμφιβληστροειδούς. Τα άτομα με Λεύκη μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν άλλες Αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο Υποθυρεοειδισμός, ο Σακχαρώδης διαβήτης, η Αναιμία, η Νόσος του Addison και η Γυροειδήςαλωπεκία.

Αντιμετώπιση:

Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για την Λεύκη. Στόχος μιας επιτυχούς αντιμετώπισης της Λεύκης είναι η αποκατάσταση του χρώματος του δέρματος ώστε η επιδερμίδα να ξαναγίνει ομοιόμορφη. Η κατάλληλη θεραπεία επιλέγεται με βάση την έκταση της Λεύκης στο δέρμα και το είδος της θεραπείας που μπορεί να δεχθεί ο ασθενής. Οι συνήθεις θεραπείες είναι:

• Φωτοθεραπεία με μονοχρωματικό φως στενού φάσματος. Αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη θεραπεία για την αντιμετώπιση της τμηματικής ή γενικευμένης Λεύκης, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας
• Θεραπεία με Laser. Μπορεί να επιτευχθεί τοπική αντιμετώπιση του αποχρωματισμένου δέρματος, αφήνοντας άθικτη τη γειτονική επιφάνεια δέρματος
• Τοπική κορτικοστεροειδή αγωγή
• Τοπική θεραπεία με αναστολείς καλσινευρινης
• Αποχρωματισμό του δέρματος στις υγιείς περιοχές, αν η Λεύκη καλύπτει πολύ μεγάλη επιφάνεια του σώματος.
• Χειρουργικές θεραπείες. Ενδείκνυται σε άτομα στα οποία οι υπόλοιπες μέθοδοι έχουν καταστεί ανεπιτυχείς στην αντιμετώπιση της Λεύκης. Κατά τη μέθοδο αυτή, αφαιρείται δέρμα και δερματικά κύτταρα από υγιή περιοχή του ασθενούς και μεταμοσχεύονται στην επιθυμητή προσβεβλημένη περιοχή